Groep 7 - Gastspreker WO II

Maandag 4 april was het weer zo bijzonder bij ons in de groep!

Max Degen, een oorlogsslachtoffer, bezocht onze groep.

Marcus Degen is op 24 oktober 1942 geboren in Amsterdam. Als Max drie maanden oud is, wordt hij ondergebracht bij zijn joodse oom Sjaak en de niet-joodse tante Wies in Amsterdam. Elke dag komt zijn moeder om Max te voeden en elke keer wist zij, kon de laatste keer zijn. Joden werden immers opgepakt om te gaan werken in een kamp. Toen wisten ze nog niet dat een kamp de dood betekende. De broer van Max, Sjakie, laten ze niet onderduiken. Max hoort later dat Sjakie wel mee kon als ze zouden moeten werken. Een baby niet. 

Tante Wies en ome Sjaak hebben nog een joods kind in de onderduik. Ze worden verraden. Tante WIes wordt vrijgelaten, oom Sjaak niet. Oom Sjaak komt via kamp Westerbork uiteindelijk in Auschwitz terecht, waar hij op 31 mei 1944 om het leven komt. De twee kinderen worden doorgestuurd. Max komt in de creche van de Hollandse Schouwburg terecht waar de Trouw-verzetsgroep hem naar buiten smokkelt in een koffer die over de heg wordt gegooid. Hij wordt naar het kinderloos echtpaar Schaap in Zaandam gebracht, die ondergedoken zaten in Groningen omdat vader Schaap niet als timmerman in Duitsland wilde gaan werken. 

Tante Wies gaat na de oorlog op zoek naar Max en weet hem uiteindelijk te vinden. Als zij ziet dat Max goed terecht is gekomen, ziet zij ervan af om voor de voogdij te vechten. Inmiddels is duidelijk dat de ouders van Max en zijn broertje Sjakie via kamp Westerbork op transport naar Sobibor zijn gezet en daar zijn vermoord.

Kort na het einde van de oorlog vertellen zijn pleegouders Max dat hij een joods jongetje is. Daarna willen ze er niet meer overpraten.  Max wordt heel beschermd grootgebracht. 

Tot zijn achttiende heet hij Max Schaap, ook op school. Als hij in militaire dienst moet, krijgt hij een oproep onder de naam Marcus Degen. Vanaf dat moment gebruikt Max zijn geboortenaam. 

Max Degen vindt het verleden nog steeds moeilijk. Hij wil door het te vertellen van zijn verhaal op scholen laten zien welke gevolgen oorlog heeft. 

Zo hield hij de kinderen het volgende voor. Stel jij zit over dertig jaar met je kinderen aan tafel en je zoon vertelt over een gastles van iemand met zwart krullend haar die is gevlucht naar Turkije en daar in een vreselijk kamp heeft gezeten. Daarna was hij met zijn familie naar Griekenland gevlucht en tijdens zijn tocht in een gammel bootje waren zijn familieleden verdronken. 

Dit verhaal werd door de meeste kinderen begrepen.